..
.
.
Eibergen in Foto's
.
.
Aan de Huenderstraat wordt gebouwd, en niet zo'n klein beetje ook. Een aantal van de duplexwoningen is er tegen de vlakte gegaan en het is de bedoeling
dat daar 18 tamelijk chique appartementen voor in de plaats komen. Links: iets van de dakvorm is al te bespeuren. Rechts: Hier wordt gewerkt. En
gekeken, als ik me niet vergis.
.
.
.
.
Op bovenstaande twee foto's proberen we een beetje een totaaloverzicht van de bouw te geven.
.
.
.
.
De laatste tijd zie je het vaak: bij de bouw worden borden met daarop afgebeeld de woningen zoals die er uit zullen gaan zien
als het probject klaar is.
.
.
.
 
.
Links: je zou deze trap al op kunnen lopen, maar voorlopig leidt dat nog tot niets... Rechts: een overzicht van de bouw waarvan de voorzijde
parallel loopt met de Huenderstraat.
.
.
.
 
.
Als je er eens bij stilstaat, kom je tot de conclusie dat alleen de aanvoer en de distributie van de bouwmaterialen al een klus van jewelste moet
wezen. Je kunt op zo'n betrekkelijk groot terrein het materiaal natuurlijk laten neerzetten waar het de leverancier het beste uitkomt, maar ik vrees
dat je dan vlot in de knoop komt. Hoe meer van dit soort projecten je fotografeert, des te meer respect krijg je voor het hele bouw-wezen.
..
.
.
.
Een foto als deze kun je natuurlijk alleen maar maken op Open Monumentendag. We kijken dwars door de protestantse Oude Mattheuskerk
de Grotestraat in. (Volgende week bij leven en welzijn meer foto's van Open Monumentendag).
.
.Uit de oude doos
 
 
 . 
De fotografie heeft zich in de laatste tientallen jaren met een ongelooflijke snelheid ontwikkeld. In 1955 was voor foto-amateurs een toestel zoals dat links staat afgebeeld een begerenswaardig apparaat, vooral met zo'n flitser erbij. Dit toestel is van Kodak. 
In het fototoestel moest een film, waarop je foto's van 6 x 9 centimeter of, en dat kwam later, foto's van 6 x 6 centimeter kon opnemen. Zwart-wit, want kleurenfoto's waren nog heel duur. 
Voor elke flits moest in de flitser een apart lampje gezet worden. Als je voor je de opname maakte de fitting van het flitslampje even langs je (leren) schoenzool schuurde, had je meer kans dat-ie het deed. 
Nog vroeger werd met platencamera's gewerkt. De gevoelige plaat was van glas en zat in een lichtdichte cassette. De cassette werd in het fototoestel geplaatst en als je de schuif die voor de gevoelige plaat zat wegtrok, kon je je opname maken. 
Flitsen kon toen ook. Op een schoteltje stortte je wat "Blitzpulver", je legde er een papieren lontje bij en stak dat aan. Ging het goed, dan ontbrandde het poeder met een flits, ging het fout (als je bijvoorbeeld te veel poeder gebruikt had) dan kon het zelfs tot ontploffingen komen, waarbij op z'n minst de scherven van het schoteltje door de kamer vlogen.  
Dan hebben we het nu, met onze digitale cameraatjes, een heel stuk makkelijker! - PV 
.
.
.
 Naar de volgende pagina

 Naar de vorige pagina

 Keuzemenu

 Bede