.
Uit de oude doos
.
Geen slap vonnis!
.
Tegenwoordig wordt nogal eens gefoeterd op
rechters, die veel te slappe vonnissen zouden vellen. In de middeleeuwen,
we
bedoelen nu het tijdvak van 1300 tot
1500, was dat wel een beetje anders. Hieronder een alinea uit een
van de serie boeken van
J. Hofdijk, "Ons Voorgeslacht" over de uitvoering
van het vonnis aan een misdadiger die twee mensen van het leven beroofd
heeft.
.
Dat "levend verbranden" werd zo lang mogelijk
gerekt. De ijzeren staak met de veroordeelde werd over een paal gelegd,
zodat een soort
wip ontstond. Met die wip liet men hem in
de brandstapel zakken, maar niet te lang. Dan werd hij weer naar boven
gehaald, na een poosje
werd hij weer in de brandstapel neergelaten
en dat werd herhaald tot hij dood was. De uitvoering van deze vonnissen
was een publieke
zaak. Veel mensen stonden aan de kant van
de weg of bij het galgenveld om de gebeurtenis mee te maken. Zelf ben ik
bepaald ook niet
zo voor slappe vonnissen, maar dit... brrr!
- PV
.
|
