.
Uit de oude doos
.
.
Wetenswaardigheden

Ivoor

In de tijd van grootmoeder en overgrootmoeder hadden de mensen meer ivoren voorwerpjes dan je zou denken. Ze werden meegebracht door mensen die in Nederlands-Indië waren geweest. Dat konden hoge heren zijn, maar ook gewone soldaten. Als je zo ver weg bent geweest wil je daar natuurlijk graag iets van laten zien.
Jammer genoeg waren veel van die voorwerpjes niet van echt ivoor, van echte olifanten-slagtand dus. Ivorine was bijvoorbeeld een nepmateriaal, dat werd gemaakt door fijngemalen botten te vermengen met een lijmstof en daar dan figuurtjes van te persen. Van plastic was in die tijd natuurlijk nog geen sprake.
In het boekje van overgrootmoeder vond ik een test voor ivoor. Klem in een vuurvast tangetje een metalen speld of naald en laat die in een gasvlam roodgloeiend worden.
Prik dan met de gloeiende speld of naald in het te onderzoeken voorwerp op een plaats waar het niet opvalt. Bij een beeldje kan dat bijvoorbeeld het de onderzijde zijn. Er zal zich een rooksliertje ontwikkelen. Ruikt dat rooksliertje naar verbrand mensenhaar, dan is het voorwerp (volgens het boekje) van echt ivoor. - PV.
.