.
.
.
Eibergen in Foto's
.
.
.

.
Een hele tijd geleden (menupagina 2) ben ik eens naar de parkeerkelder onder de Kluiversgang geweest, om daar foto's van te maken.
Vrijwel alles was toen gedecoreerd met graffiti. Het was kleurig, het was dynamisch, maar je moet er natuurlijk van houden. Dezer
dagen ben ik opnieuw afgedaald in de parkeerkelder. Deze pagina gaat over de ruimte zoals die er nu (maart 2009) uitziet.

.
.
.
Alle graffiti is verdwenen. De zuilen zijn geverfd in een oranje-achtige kleur.
.
.
.

.
De muren zijn in met rustige tinten gehouden en het plafond is licht.
.
.
.
.
Hield ik aan mijn vorige fotografische bezoek aan de parkeerkelder de indruk over dat ik het kleurig, maar ook "ongezellig" vond, aan mijn nieuwe
bezoek houd ik de indruk over dat het keurig genoemd kan worden. Ik voelde me er prettig, voor zover je je prettig voelt in een parkeerkelder.  De
laatste foto van deze pagina, rechtsonder: de in- en uitgang voor voertuigen.
.
.
.
 

Uit de oude doos
.
Wetenswaardigheden

Breiwol

Breien is vandaag de dag (eind maart 2009) weer helemaal terug van weggeweest. Het breivirus schijnt zich zelfs van mannen meester
gemaakt te hebben.
Overgrootmoeder breide natuurlijk ook. Ze breide zelfs veel. Dan kon het gebeuren dat een gebreid wollen kledingstuk, als het niet meer gedragen werd maar kwalitatief nog goed was, "uitgetrokken" werd. Om het kort te zeggen: het kledingstuk werd weer tot een knot of bol wollen garen gemaakt. Daarmee kon dan weer iets nieuws gebreid worden, maar... Omdat het garen zo lang in een bepaald patroon vastgezeten had, was het na het uittrekken niet bepaald recht meer. Zulks breit, naar men mij vertelde, heel onhandig.
Grootmoeder wond de uitgetrokken wol vast om een plankje. Dat plankje met wol werd in lauwwarm water gelegd en als de wol zich had  volgezogen werd het geheel op een warme plaats gedroogd.
Daarna was het garen weer goed breibaar.
Tismaareenweet.

PV
 
,,
,
,
 Naar de volgende pagina

 Naar de vorige pagina

 Keuzemenu

 Bede