.
.
.
Eibergen in Foto's
.
.
.
Mij spreekt de blomme een tale,
Mij is het kruid beleefd,
Mij groet het altemale
Wat God geschapen heeft.

Guido Gezelle
.
.
.

.
\Het valt ook wel in het oog... deze bloesem aan een struik in de buurt van de Burgemeester Smitsstraat, het Zwikkelaarsplein
en de Laagte.
.
.
.

.
Maar ook in het grote grasveld van wandelpark De Maat bloeit het, en hoe. Tussen het gras vinden we
duizenden madeliefjes en boterbloemen. Het wazige op de achtergrond is bloeiend gras.
.
.
.

.
En deze vrolijke toef vind je dan ineens bij de Kerkstraat, tegen de NPB-kapel. Wit vingerhoedskruid, rode
klaprozen en op de achtergrond lupine.
.
.
.
.


 

.
Uit de oude doos
.
Wetenswaardigheden
.
Inkt... genoeg mensen die eigenlijk niet meer weten wat dat is. Vroeger werd behalve met potlood, geschreven met kroontjespennen of vulpennen. Een kroontjespen was een stokje met een koperen houdertje eraan. In dat houdertje kon je een metalen pennetje steken. Zo'n pennetje leek wel wat op de penpunt die je bij een vulpen ziet. De kroontjespen werd in een potje met gekleurde vloeistof gedoopt, de inkt. Je schreef tot er geen inkt meer aan je pen zat en dan doopte je opnieuw in. Een vulpen had een reservoirtje, dat je kon vullen door de punt van de pen in de inkt te houden en dan met een mechaniekje de vloeistof op te zuigen. Tegenwoordig zit de vulpeninkt in plastic patroontjes.

Een recept van vroeger om inkt te maken is: zoek wat galappels (groene ronde knobbels die je over een poosje weer op eikenbladeren kunt vinden) en doe die in een klein flesje water, samen met een stukje ijzer. Flesje dicht en afwachten. Na verloop van tijd heb je echte galnoten-inkt!

Pieter Verdonk

 Naar de volgende pagina

 Naar de vorige pagina

 Keuzemenu

 Bede