Eibergen
in Foto's
.
Toen ik zo'n 10 jaar geleden begon met Eibergen in Foto's heb ik nooit kunnen vermoeden dat het zo gewaardeerd zou gaan worden en dat die waardering zou blijven. Daar ben ik blij mee, daar heb ik voldoening van en daar ben ik dankbaar voor.Het begin was echt niet zo gemakkelijk. Zeker in die tijd waren er nog geen cursussen in het maken van Internet-
sites en boeken over dat onderwerp... misschien ligt het aan mij, maar als ik computerboeken lees, ook al zijn ze
door de allerbeste auteurs geschreven, raak ik de draad kwijt.Er zat dus maar één ding op: het zelf uitpuzzelen. Zeker in de allereerste pagina's zitten uren en misschien wel dagen werk. Soms was ik tot diep in de nacht met de computer bezig. Had ik dan eindelijk een bepaalde foto op die plaats op de pagina waar ik hem wilde hebben, en zette ik dan die pagina op de site... Dan stond de foto weer op de plaats
waar ik hem niet wilde hebben.Soms zei ik dan wel eens bij mezelf: "bekijk het maar", en liet ik de pagina voor wat hij was. Heel duidelijk te zien bij de eerste pagina's op het keuzemenu. 'k Heb er weleens aan gedacht ze te laten vervallen, of er heel
nieuwe pagina's van te maken. Nooit gedaan en nu wil ik het ook niet meer. Als ik eens een slokje ego nodig heb,
kijk ik eerst naar de eerste, en dan naar de laatste pagina's. Dàt heb ik dan toch maar mooi klaargespeeld, denk
ik dan. Je doet er niets aan dat je ouder wordt, maar leren kun je je hele leven lang!De grootste narigheden die me kunnen overkomen zijn computercrashes. Eens in de zoveel tijd krijg je het akelige gevoel dat er weer Een Ramp dreigt. En jawel... een massa prut die op je vaste schijf is blijven plakken leidt onvermijdelijk tot het helemaal moeten schoonmaken van die vaste schijf. En dan maar uithuilen en opnieuw beginnen. Snikkend aan de voet van vader Tijd, vatte wie het vatten kan.
Mailtjes van bezoekers zijn vaak de kurken, waarop ik verder kan dobberen, juist op het moment dat ik me vast voorneem: ik dóé het niet meer. Mailtjes van mensen die geëmigreerd zijn en in Canada of Australië ineens op Internet hun eigen vroegere huis terugvinden... Dat doet je goed, al zijn er soms wel erg veel mailtjes en komt het er vaak niet meer van ze allemaal te beantwoorden.
Maar het aller-heerlijkste van Eibergen in Foto's vind ik nog altijd het maken van de foto's. De laatste tijd gaat het
soms wat strammer, de jaren eisen hun tol, maar het is zo'n bijzondere ervaring je onderwerp helemaal tot je te laten door-dringen en dan ineens te zien: zó staat alles het best gerangschikt - knip, ik heb je! Thuis moet je dan gaan
uitzoeken en bewerken. 't Gebeurt wel eens dat ik bij nader inzien een foto op de site omruil voor eentje die ik
beter vind... en dan later toch weer denk... laat maar.Prettig om eens een keertje met de bezoekers van Eibergen in Foto's te babbelen, heb je over en weer toch een beetje contact en dat stimuleert!
Een ding zou ik verschrikkelijk leuk vinden: dat iedereen die nog geen mailtje krijgt als er weer een nieuwe pagina is zich via deze link (of via wandelaar@chello.nl) gratis en voor niets op die mailtjes abonneert. Natuurlijk wordt
het adressenboekje alleen voor Eibergen in Foto's gebruikt.Uiteraard is het bovenstaande kostelijk proza, maar jullie zijn natuurlijk gekomen voor de nieuwe foto's. Zoet maar, die staan dan op de volgende pagina. Wie weet haal ik ooit de 500ste pagina nog wel. Ik zie het al helemaal voor me: met een foto van het verbranden van de laatste euro's, omdat we dan de gulden weer terug hebben!
Met vriendelijke groeten,
allen véél kijkplezier wensend,Pieter Verdonk